In deze blog ga ik gewoon even wat dingen van mij afschrijven. Iets wat ik hier tot nu toe nog niet echt heb gedaan. Dat wordt misschien wel eens tijd.

Het zit namelijk zo: ik ben sinds het begin van oktober 2018 werkloos.

Of beter gezegd, ik ben sinds oktober 2018 heel erg aan het zoeken geweest wat ik met mijn leven wil. Om dat te begrijpen moet ik even een paar stapjes terug maken. Als je zin hebt om mijn proces te lezen, dan ben je daarvoor bij deze uitgenodigd.

Mijn groeiproces

Voor de mensen die nog niet op deze blog zijn geweest:

1. Welkom, leuk dat je er bent!
2. Ik ben Stefan, 23 jaar en ik woon in Schiedam op 4 hoog bij mijn ouders.

In 2017 ben ik afgestudeerd als “International Leisure Manager” wat de Engelse term is voor een eventmanager. Daarna ben ik 9 maanden bij IKEA aan de slag gegaan als “Trainee Team Leader”. Waarna ik in september 2018 de conclusie moest trekken dat dit het toch niet helemaal was.

Vanaf daar is eigenlijk niets meer volgens plan gegaan. Dat plan ging namelijk als volgt:

“Ik heb €7000 spaargeld en ik ben jong. Ik ga gewoon naar San Diego, koop in Amerika een fiets en fiets het hele land door naar Florida.”

Dat klinkt als een waterdicht plan, ik weet het. Mijn plan was om 3 maanden in mijn eentje 4900+ km door Amerika te fietsen. Eigenlijk ook een beetje in de hoop er daar achter te komen wat ik verder zou willen. Oohja, en zonder enige cross-country fietservaring. Dat natuurlijk ook.

Op naar Amerika

Op 1 september stapte ik vrijwillig op bij IKEA en op 20 september stond ik op Schiphol met tranen in mijn ogen afscheid te nemen van mijn vriendin, ouders en zusje. Immers, die zou ik ruim 3 maanden niet meer zien.

Wat volgde waren de 6 vreemdste dagen die ik misschien wel ooit in mijn leven heb ervaren.

• 21 september: aankomst in Los Angeles. Naar het hotel gegaan en geslapen.
• 22 september: Van Los Angeles naar San Diego. Ik heb heimwee.
• 23 september: Met veel moeite en stress een fiets gekocht die geschikt was. Slaapzak ook vergeten dus een nieuwe gekocht die veel te groot is. Nog steeds last van heimwee.
• 24 september: Fiets opgehaald bij de fietsenmaker en begonnen met 45 kilometer fietsen. In de eerste 100 meter val ik bij een stoplicht. Niets zit goed vast op mijn fiets. Het is ruim 30 graden. Ik moet om de 5 kilometer stoppen omdat de slaapzak van mijn fiets valt.De wegen hier zijn levensgevaarlijk en niet bedoeld voor fietsers. Mijn ketting valt eraf. Ik huil aan de kant van de weg. Ik zet mijn ketting erop en fiets door. God, wat hebben ze hier veel heuvels. Ik kom na ruim 4 uur aan bij de camping. Ik zet mijn tent op en bel mijn ouders en vriendin. Ik trek dit niet en heb al sinds vertrek last van heimwee.
• 25 september: Ik bestel een Uber, zet mijn fiets erin en rij terug naar San Diego.
• 26 september: Ik ga terug naar Los Angeles en vlieg direct terug naar Nederland.
• 27 september: terug op Schiphol.

P.S. voor de mensen die nog even willen zien hoe dat in zijn werking ging, ik heb destijds 4 vlogs op YouTube gemaakt.

En wat gebeurde er toen?

Om te beginnen  was ik € 5000 armer. Ja, dat lees je goed. Alle vliegtickets, de fiets, Uber ritjes en alle andere kosten waren behoorlijk opgelopen.

Daarnaast was mijn identiteitscrisis er niet beter op geworden. Ik was nu armer, wist nog steeds niet wat ik wilde en mijn ego had een mooie deuk opgelopen.

Uiteindelijk besloot ik Nederland door te fietsen, heb ik dit 5 dagen gedaan en raakte ik geblesseerd aan mijn knie. Nu kon ik dus ook niet meer fietsen.

Vele innerlijke processen en een ayahuasaceremonie verder en hier zit ik nu.

Hoe staat het nu met werk?

Beter. Zeker niet geweldig, maar wel beter. Op het moment doe ik verschillende dingen. Ik werk als freelancer voor een Duits marketingbedrijf waarvoor ik teksten schrijf. Daarnaast heb ik ook weer wat werk gevonden als postkoerier dus er komt in ieder geval weer geld binnen.

Het liefst zou ik aan de slag willen als junior online marketeer. Ik ben een paar keer dichtbij geweest, maar net niet helemaal. Een van de redenen dat deze blog er is is omdat ik het zo leuk vind om daarmee bezig te zijn.

Ik solliciteer dus gewoon verder, maar in de tussentijd schrijf ik teksten en bezorg ik post. Een klap voor mijn ego is dat zeker maar dat is misschien ook wel helemaal niet erg.

Wat heb ik geleerd van werkloos zijn?

Dat je ervan kunt leren. Sterker nog, dat je ervan moet leren. Anders kom je niet vooruit. Na mijn opleiding ben ik echt een beetje verdwaald geraakt. Dit proces is er alleen maar zodat ik kan vinden wat ik wel wil doen.

Dat dat niet altijd even leuk is, dat is logisch. Als mens biedt werk je toch een nuttige bezigheid, sociale contacten en een financiële basis waarmee je weer in jezelf kunt investeren. Als dat wegvalt is dat even schrikken en helemaal niet prettig.

Dat zal voor mensen gelden die hun hypotheek moeten betalen, maar het geldt ook zeker voor starters die dolgraag eens een keer hun eigen huis willen hebben ;’).

Het doel is daarnaast ook om met het verdiende geld weer te investeren in kennis over online marketing en mijn eigen ontwikkeling. Zo groei ik steeds verder naar de dingen die ik wel wil doen.

Dat lucht op!

Daarnaast moet ik  zeggen dat dit best een verfrissende situatie is. Op deze blog eens goed uitleggen hoe het er voor mij nu voorstaat, voelt best fijn. Daarnaast ook erg kwetsbaar omdat dit natuurlijk geen rozengeur en maneschijn verhaal is!

Ik weet zeker dat ik uiteindelijk zal komen waar ik wil komen, want ik krijg wel altijd positieve reacties op mijn sollicitaties. Dat het wat langer duurt dan dat ik gehoopt had dat is een ander verhaal.

Daarnaast vraag ik mij af of er mensen zijn die ook werkloos zijn/zijn geweest en wat dat jou heeft geleerd? Ik kan namelijk best wel wat inspiratie gebruiken!